Δανάη
Κεφάλαιο 6ο
Ιανουάριος, Χρονιά Β'
Μιλάγαμε... Σχεδόν μέρα παρά μέρα... μου έλεγες τα νέα σου αλλα άφηνες αρκετά απέξω. Περνούσε ο καιρός και εγώ περίμενα. Περίμενα να μου πεις ότι γυρνάς, αλλά εσύ... Μου λείπεις... Συνέχεια... Ήρθες τελικά τον προηγούμενο Νοέμβριο, για να κλείσεις του λογαριασμούς του σπιτιού σου και να τα κανονίσεις με τις τράπεζες. Μου είπες ότι δεν θα έχεις χρόνο να με δεις παρόλα αυτά ήρθα και σε είδα. Σε είδα αποφασισμένο, σε είδα αλλαγμένο, διαφορετικό από ότι μου ήσουν. Πιο αδύνατο, με πιο σκληρό βλέμμα, ένα βλεμμα που κάποτε με κοιτούσε και έλιωνα. Τώρα απλά με κοιτάς, δεν με βλέπεις. Έμεινα σύξιλη... Με γνώρισες στην μητέρα σου, εκείνη είχε το θάρρος να μου πει ότι έχεις εγκατασταθεί μόνιμα εκεί και ότι θα είναι δύσκολο πλέον να γυρίσεις. Είχε βέβαια και το θράσος να μου μιλήσει και για εκείνην την γαλλίδα που έβγαινες τον τελευταίο καιρό. Τα αυτιά μου μούδιασαν στο ακουσμα του ονόματός της. Από εκείνη την στιγμή σταμάτησα να ελπίζω. Να πως ένα για αρκετό καιρό γίνεται για πάντα. Σας χαιρέτησα τυπικά και έφυγα.
Τον Δεκέμβρη είδα για πρώτη φορά την ανιψούλα μου. Το κορίτσι μου, που μου άλλαξε τη ζωή ακόμα και αν τα ματάκια του ήταν διαφορετικά, ακόμα και είχε ένα γονίδιο παραπάνω. Μου γέλαγε και όλος ο κόσμος μου χαμογέλαγε. Δεν μπορούσα να την χορτάσω και ήταν αυτή η μικρή ψυχή που με βοήθησε μέσα μου να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Φεύγοντας από την πόλη μου για να συνεχίσω τις σπουδές μου είχα πει στον εαυτό μου ότι η ζωή προχωράει συνέχεια, ποτέ δεν ξαποσταίνει, ποτέ δεν σταματά. Θα επικεντρωνόμουν στον στόχο μου. Η σχολή πήγαινε καλά, όλοι οι καθηγητές ήταν ευχαριστημένοι μαζί μου και είχαμε ξεκινήσει ήδη να μιλάμε για τις ευκαιρίες μου και εδώ, αλλά και εκεί που είσαι εσυ...
Το άλλο δεν το ξέρεις... Είχα ξεκινήσει να μαθαίνω γαλλικά εντατικά τον Ιούνιο... δύο μήνες από ότι έφυγες. Δούλευα και πάραλληλα μάθαινα να μιλάω την γλώσσα που τόσες φορές μου μίλαγες, και ενώ δεν καταλάβαινα λέξη μου ήταν τόσο ρομαντική. Συνεχίζω και την μαθαίνω... για τον στόχο μου... Θα έρθω και εγώ εκεί που είσαι αλλά όχι για σένα, για μένα. Ο τρίτος και τελευταίος χρόνο της σχολής μου μπορεί να γίνει στο Παρίσι, και ήδη ονειρεύομαι τον πύργο του Άιφελ και τον Λούβρο. Την Σακρ Κερ και τα μικρά Παριζιάνικα μαγαζια που στολίζουν τους δρόμους. Δεν θα σε δω... και δίπλα μου να περάσεις απλά θα προσπεράσω...δεν θα σε δω...
Φεβρουάριος, Μάρτης, Απρίλης, Μάιος, Ιούνιος...
Πέντε μήνες με απίστευτη κούραση. Έχω φτάσει σε καλό επίπεδο στην γλώσσα, οι καθηγητές μου, έχοντας περάσει όλα τα μαθήματα της σχολής μου δίνουν το οκ, να συμπληρώσω τις αιτήσεις για την Γαλλία και εγώ πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Συμπληρώνω γρήγορα τα χαρτιά, τα καταθέτω και φεύγω για την πόλη μου... Πάω να δω το κοριτσάκι μου...
~~~~~
"Δανάη, τι λέει γλυκιά μου;"
"Με δεχτήκαν..."
"Ααααααααα!!! Συγχαρητήρια κοριτσάρα μου!!! Θα σου ερχόμαστε διακοπές με τον Στράτο!!"
Ξέχασα να σας πω... Η Ντίνα τα κατάφερε! Τον βρήκε! Πήρε λίγο καιρό βέβαια αλλά... Είναι μαζί σχεδόν ένα χρόνο τώρα, και σε μία εβομάδα είναι ο αρραβώνας. Ταιριάζουν απόλυτα...και ας είναι 7 χρόνια μεγαλύτερος της. Αντέχει τον άστατο χαρακτήρα της φιλενάδας μου, κοινώς την κάνει καλά.
~~~~~
Έχοντας περάσει τρία χρόνια με μια αγωγή για την πάθηση μου, πλέον μπορώ να πώ με την άδεια και των δύο γιατρών μου ότι δεν την χρειάζομαι. Σταδιακά βέβαια κόπηκαν τα χάπια που έπαιρνα και τώρα είμαι πλέον σχεδόν όπως ήμουν πριν από αυτά. Σχεδόν γιατί τώρα βρήκα τον δρόμο μου... σιγά σιγά και με δυσκολίες στην πορεια μου, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχω αλλάξει και εγώ. Πλέον έχω πιο πολύ υπομονή και αγάπη προς εμένα. Δεν περιμένω να γινουν όλα τέλεια...δεν περιμένω από τους άλλους να τα κάνουν όλα τέλεια. Η ζωή μου είναι δικιά μου και εγώ ορίζω τις πορείες. Πλέον γελάω, περνάω καλά και με περιμένει μια χρονιά γεμάτη με εκπλήξεις!
"Έτσι δεν είναι;"
"Oui mon cheri*!!"
Καλή Συνέχεια
*Ναι γλυκια μου!!"
Comments
Post a Comment