Η βελόνα

Σε τι μετράς μια φιλία; στα χρόνια που είστε φίλοι, στις εμπειρίες που ζεις με τον άλλον, σε κοινά ενδιαφέροντα; και αν όλα αυτά αλλάξουν; συνεχίζεις να τον λες φίλο;

Στην περίοδο που διανύω τώρα στη ζωή μου, έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, τόσο που ο χρόνος απλά παύει να έχει σημασία μέσα στη μέρα. Αυτό είναι καλό από την άποψη της ουδέτερης παρατήρησης. Δεν έχεις να σε απασχολεί τα προς το ζην οπότε ο εγκέφαλος σου είναι ελεύθερος να περιπλανηθεί στα μονοπάτια του μυαλού. Διπλό τσεκούρι θα έλεγα αυτό, γιατί αν δεν ξέρεις πότε να βάλεις στοπ σε μια σκέψη, αυτή η ίδια μπορεί να σε κομματιάσει.

Στη ζωή μου οι άνθρωποι που λέω φίλους μετριούνται στα δάχτυλα, με τον πιο πρόσφατο να μετράμε γύρω στα 5 χρόνια φιλίας. Το ρεκόρ μου είναι 23 χρόνια (keep it going dude!!!) και έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι μας κρατάει ενωμένες όσο περνάει ο καιρός. Συγκεκριμένα έχω πει και το παραδέχομαι δημοσίως ότι 8 στους 10 φίλους που έχω, αν τους γνώριζα τώρα, μάλλον δεν θα τα πηγαίναμε και πολύ καλά...finally said it....phew...i had to get it off my chest... Αν δεν υπάρχει άλλο ποστ μέσα στην εβδομάδα να ξέρετε ότι με κυνηγάν στα βουνά οι 8 φίλοι μου με το προαναφερθέν τσεκούρι.

Δυστυχώς το θέμα φιλία είναι μεγάλο, δύσκολο και χρειαζετε δυο να το συζητήσουν...Η προσωπική μου άποψη ωστόσο είναι ότι τελικά είναι ένα συνονθύλευμα όλων. Όσο κλισέ και αν ακούγεται αγαπάμε τους φίλους μας...σίγουρα τους συμπαθείς για να τους κάνεις παρέα πρόσθεσε και λίγο νοιάξιμο και τσακ...να σου η φιλική αγάπη. Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι οι φίλοι είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε.

Λέω να αφήσω αυτό σαν σκέψη, σαν food for thought για σήμερα.

Ίσως πάω για έναν καφέ να το συζητήσω με τρίτους....ίσως έτσι μάθω και κάτι καινούριο σήμερα...αφού πρώτα περάσουν από την τρυπά της βελόνας του μυαλού μου.

Καλή Συνέχεια