Έχω μία αδυναμία… και αυτή είναι τα βιβλία!!! Χωρίς αυτά δεν θα μπορούσα να γεμίσω τις άδειες ώρες μέσα στο σπίτι από την παιδική μου ηλικία μέχρι και τώρα. Τίποτα δεν συγκρίνεται από την αίσθηση που έχεις όταν τελειώνεις ένα καλό βιβλίο το οποίο σε έχει ταξιδέψει, συγκινήσει και σε έχει αγγίξει από την αρχή μέχρι το τέλος του. Αυτό ισχύει βέβαια και για οτιδήποτε που περνάει από τα χέρια μας και καταφέρνουμε να το αλλάξουμε και αντίστοιχα να μας αλλάξει. Μας προσφέρει μια ευχαρίστηση η οποία δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο στον κόσμο.
Κάθε φορά που πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου με πιάνει μία απελπισία και παράλληλα μια προσμονή. Όσο είμαι στο βιβλιοπωλείο δεν μπορώ να εκτιμήσω το μέγεθος του βιβλίου και την ποιότητα του για αυτό και προσπαθώ να κάνω μια αναζήτηση πρώτα μέσω διαδικτύου για να ξέρω τι μου γίνεται. Η προσμονή έρχεται, όταν αγοράζω το βιβλίο και βρίσκομαι στο δρόμο για το σπίτι ή την καφετέρια όπου θα μπορώ να το ανοίξω και να διαβάσω με ηρεμία τις πρώτες του σελίδες Συνήθως αυτό που κάνω είναι να φτιάξω έναν καφέ και ενώ περιμένω να γίνει το ζεστό νερό διαβάζω τις πρώτες αράδες από το βιβλίο. Όταν αυτές οι λέξεις περάσουν από το μάτι μου στον εγκέφαλο μου καταλαβαίνω αν μου αρέσει και αν θα το διαβάσω σε μία μέρα ή και να το διαβάσω σε 3 δεν θα με πειράξει και ιδιαίτερα. Και μετά αρχίζει ο πόλεμος μεταξύ εσένα που θες να διαβάσεις το βιβλίο σου και του χρόνου που σου λέει «έχεις να κάνεις 10 δουλειές σήμερα σήκω γαϊδούρα από τον καναπέ…» Η ολοκλήρωση της ανάγνωσης είναι φυσικά όπως προείπα το κάτι άλλο.
Είναι εξαιρετικής σημασίας να βάζουμε τον εαυτό μας σε τέτοια project, όπως διάβασμα, ντεκουπάζ, αγγειοπλαστική, ζωγραφική κλπ. Έχω αναφέρει την σημαντικότητα αυτή σε προηγούμενη ανάρτηση. Εδώ μιλάω για την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν και αυτό το boost αυτοπεποίθησης και υπερηφάνειας, που εν τέλει μας δίνει και την θέληση να το ξανακάνουμε.
Πριν μερικά χρόνια είχα παρευρεθεί σε ένα art project όπου για 3 μέρες σου επέτρεπαν να χρησιμοποιήσεις τις εγκαταστάσεις και τα μέσα που είχαν για να φτιάξεις κάτι κάτω από την εποπτεία και την καθοδήγηση δασκάλου. Θυμάμαι ότι από όλα όσα είχε εγώ διάλεξα την τέχνη του ψησίματος ενός ειδικού πηλού που ανάλογα με την θερμοκρασία που έπιανε ο φούρνος ο πηλός από τα χρώματα που έβαζα εγώ πάνω έβγαινε και το αντίστοιχο ηλεκτρικ χρώμα. Φυσικά η διαδικασία έχει ένα όνομα αλλά έλα που ξεχνάω… ήταν παρόλα αυτά μια εξαιρετική εμπειρία που αν είχαμε μέσα και χώρους στην πόλη που ζω ίσως και να το κυνηγούσα να ασχοληθώ. Εκεί έκανα γνωριμίες με εξαιρετικούς ανθρώπους που ακόμα και αν δεν κρατάω επαφή, οι προσωπικότητες τους πάντα με συντροφεύουν.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω το εξής, συνήθως άνοιξη και αρχές του καλοκαιριού ανοίγουν φεστιβάλ μουσικής και τέχνης. Ακόμα και αν δεν ασχολείστε και δεν έχετε σχέση με αυτά, αξίζει να παρακολουθήσετε και αν θέλετε να συμμετέχετε. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και δεν χάνει κανείς τίποτα. Απλά θα μουτζουρωθείτε λιγάκι, αλλά σίγουρα θα περάσετε καλά και θα έχετε φτιάξει κάτι μικρό ή μεγάλο το οποίο δεν θα πιστεύετε ότι το φτιάξατε εσείς. Άλλωστε οτιδήποτε φτιάχνει κανείς με τα χέρια του είναι πάντα τέλειο γιατί το έφτιαξε αυτός.
Καλή Συνέχεια
Comments
Post a Comment