Αλάτι και ζάχαρη


Ίσως από τις πιο αγαπημένες φωτογραφίες που έχω βγάλει ποτέ....

Είναι απόγευμα Σαββάτου και είμαι στο ταξί για πειραιά. Έχω ήδη αργήσει στο ραντεβού με την φίλη μου από τη σχολή και σίγουρα η ίδια είναι στην ώρα της. Βγάζω το κινητό, κοιτάζω την ώρα και σύμφωνα με την κίνηση, εκτιμώ ότι θα αργήσω ένα τέταρτο στο ραντεβού, όποτε και στέλνω και το αντίστοιχο μήνυμα με τις γνωστές σε όλους φατσούλες και καρδούλες γιατί πάνω από όλα μην πεθάνει η ευγένεια και ο ρομαντισμός.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε 2 λεπτά αργότερα τελείως από τύχη, και βγήκε τέλεια (την έδειξα μέχρι και στον οδηγό σε φάση "κοιτά τι φωτογραφία έβγαλα!!" πάλι καλά ήταν νέος άνθρωπος και εκτίμησε το μέγεθος της τύχης μου να βγει καθαρή και ακούνητη, με τον ήλιο από την μια μεριά και το φεγγάρι από την άλλη.)

Φως- σκοτάδι, ήλιος-φεγγαρι, ζωή και θάνατος...
Όλα αντίθετες δυνάμεις μεταξύ τους που ζητούν το μερίδιο τους από τον κύκλο της ζωής.  Στο κάτω μέρος της ρόδας βρίσκεται η λίμνη της λήθης που έπειτα από το αιώνιο σκοτάδι, πλένει η ψυχή τη μνήμη της με σκοπό να ξαναγεννηθεί καθαρή και αγνή στον κόσμο μας...στην κορυφή της ρόδας μια μεγαλειώδης θέα με ένα τεράστιο μυστικό που δεν ειπώθηκε πότε. Και εμείς, απλοί θεατές μέχρι να έρθει η σειρά μας να ανέβουμε και να κάνουμε μια βόλτα ελπίζοντας η ρόδα να σταματήσει τη σωστή ώρα και αυτή η ώρα να κρατήσει αιώνια συνοδευόμενη από ερωτευμένα βλέμματα και ατελείωτα γέλια.  

" Αν η ζωή μου είναι μια μέρα, είναι ακόμα μεσημέρι..." μας τραγουδάει η Μποφίλιου και έμενα μου έρχονται στο νου βραδιές καλοκαιριού με παρέα σε ακρογιαλιές, μουσική, γέλια και φλερτ. Beach party και νυχτερινό μπάνιο, η Α. να μιλάει βλάχικα με την Β. και να μην μπορούμε να κρατηθούμε από τα γέλια... να βρίσκουμε συνέχεια καινούριους τρόπους για να πηγαίνει ο Γ. για πατατάκια και παγωτά γιατί....δεν υπάρχει γιατί...άπλα έτσι τον στέλναμε...και πήγαινε σχεδόν αδιαμαρτύρητα! Οι μόνιμοι και οι περαστικοί, αυτοί που ήρθαν για μια μπύρα και αυτοί που αισθάνθηκαν ότι βρίσκονται στη σωστή παρέα. Όταν φτάνει η ώρα του αποχαιρετισμού, να δίνονται υποσχέσεις για επανένωση σύντομα, γιατί ήταν υπέροχα. Σκεφτήκατε ποτέ, ότι όλοι κάποια στιγμή βρεθήκαμε κάπου με κάποιους ίσως και για τελευταία φορά; just a thought... Σημασία έχει όμως ότι γεμίσαμε τις μπαταρίες μας, αδειάσαμε τα απωθημένα μας, γελάσαμε τους φόβους μας  


...and all was well.




Καλή Συνέχεια

Comments