Σακίδιο πρώτων βοηθειών

Παγκόσμια μέρα ηρεμίας σήμερα και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι το για ποια ηρεμία μιλάμε; Πότε άραγε ηρεμούμε και χαμογελάει η ψυχή μας; Πότε μπορούμε να πούμε τώρα ηρέμησα πραγματικά; Μία ανήσυχη μητέρα ηρεμεί όταν βλέπει το παιδί της σπίτι, στο κρεβάτι να κοιμάται. Ηρεμείς όταν πετυχαίνει μια συμφωνία στην δουλειά που έχεις βάλει κόπο, αίμα και ιδρώτα προκειμένου να πετύχει. Ηρεμείς όταν είσαι στην παραλία ή στο βουνό και ακούς τα κύματα, ή τα πουλιά να κελαηδούν. Μπορούμε άραγε αυτή την ηρεμία να την κουβαλάμε μαζί μας κάθε μέρα στην πλάτη σαν σακίδιο πρώτων βοηθειών; Μας χτυπήσει το στρες, ανοίγουμε το σακίδιο και βγάζουμε το ηρεμοπλαστ και καλύπτουμε την πληγή; Όντως θα ήταν πολύ χρήσιμο μέσα στην κοινωνία που ζούμε που το άγχος και το στρες σε περιμένουν σε διαφορετική γωνία για να πυροβολήσουν και ξυστά να σε πάρει πάλι πολύ είναι. Εκτός και αν κάνεις παρκουρ μπερδεύοντας τους δύο snipers.

Ο καθένας έχει διαφορετικές αντοχές στο στρες και την πίεση της ημέρας. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν εργαλεία και τρόποι να εξελίξεις τα επίπεδα αντοχής σου. Για παράδειγμα οι ασκήσεις συγκέντρωσης και ηρεμίας. Μάθημα πρώτο, βαθιές ανάσες! καλά μην σου έρθει και αναγούλα...you get my point....! Μάθημα δεύτερο ξέχασε το και προχώρα! Αυτά...δυο πραγματάκια και τέλος τα μαθήματα ηρεμίας!! θα σας γράψω τον λογαριασμό τραπέζης μου από κάτω για την πληρωμή μου, δεν πάνε δωρεάν, όλα και όλα!! (just kidding...or am i??)

Έχω παρατηρήσει, ότι οι αισθήσεις μας παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και με σειρά προτεραιότητας, στο να ηρεμούμε τουλάχιστον. Μπορεί να είναι συνηθισμένο αλλά εγώ πριν μερικά χρόνια το ανακάλυψα. Την πρώτη θέση τη κατέχει η όραση και με ελάχιστα πιο κάτω η ακοή στη δεύτερη θέση. Αν και για να πούμε την αλήθεια καμιά φορά η πρώτη θεση με τη δεύτερη παίζουν μεταξύ τους ανάλογα την περίσταση. Μπορεί ο άλλος να κοιμάται και να ροχαλίζει οπότε πρώτα θα τον ακούσεις....σίγουρα θα τον ακούσεις...

Τρίτη θέση, αφή. Είναι εκπληκτικό τι μαθαίνεις από τα μικρά παιδιά, περνάς ξανά εκπαίδευση ένα πράγμα... Τα μωρά θέλουν συνέχεια να πιάσουν να νοιώσουν πως αισθάνεται αυτό το ποτήρι στο χέρι τους στη κοιλιά τους στο πόδι τους... Η τάση που έχουμε να θέλουμε να αγγίξουμε κάτι μπορεί να αποτελέσει και αιτία τρέλας καμιά φορά. Κλασικό παράδειγμα, μην πας μικρο παιδί σε μουσείο που να λέει παντού μην ακουμπάτε, το μικρο θα πάθει κρίση προσωπικότητας...

Τέταρτη θέση, όσφρηση! Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως μας ηρεμεί η μυρωδιά ενός αγαπημένου προσώπου. Μπορεί να δουλεύει στα κτήματα ή ανθρακωρύχος αλλά όταν γυρίσει σπίτι, τον δεις-ακούσεις και τον πάρεις μια αγκαλιά και μυρίσεις τον φυσική του μυρωδιά ηρεμείς. Ακούγεται αηδιαστικό ίσως αλλά ισχύει παίδες... σορρυ... Δεν είναι τυχαίο που τα αποσμητικά και τα after shave έχουν συγκεκριμένες μυρωδιές και δεν πάνε όλα σε όλους. Τέλος η γεύση! Δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλές εξηγήσεις...you catch my drift... Από μωρά παιδιά θέλουμε να δοκιμάζουμε ό,τι μα ό,τι βλέπουμε οπότε λογικό να το θέλουμε και καθώς μεγαλώνουμε αν και εκεί μαθαίνουμε και έχουμε διαμορφώσει τις προτιμήσεις μας, τουλάχιστον τις βασικές!! Οποιοδήποτε παράδειγμα και να μου έρθει στο μυαλό ακολουθεί τη σειρά αυτή...από το να βάλεις το παιδί σου για ύπνο μέχρι να γυρίσει ο άντρας από τον πόλεμο ας πούμε.

Δεν μου έρχεται κάτι πνευματώδες να κλείσω αυτό το άρθρο...προσπαθώ να σκεφτώ κάτι εδώ και δέκα λεπτά και δεν έρχεται τίποτα, πραγματικά. Οπότε θα το κλείσω με μια ευχή λόγω ημέρας. Μπορεί να μην υπάρχει ηρεμοπλαστ, μπορεί να κυκλοφορούν περισσότεροι snipers απο το stress gang μέρα με τη μέρα, αλλά όσο υπάρχουν τα αγαπημένα μας πρόσωπα και οι πάντα ανοιχτές τους αγκαλιές, θα είμαστε μια χαρά. Αν έχετε έστω και ένα τέτοιο άνθρωπο στη γη τότε είστε απο τους πιο τυχερούς ανθρώπους! Είτε είναι η μητέρα/πατέρας σας είτε είναι ο/η σύντροφος σας, ακόμα και ένας φίλος/η. Μην χάνετε ευκαιρία να τους υπενθυμίζετε πόσο σημαντικοί είναι για σας, με μια αγκαλιά! Είναι αρκετή και σίγουρα θα τους ηρεμήσει ακόμα και αν μόλις έφαγαν σφαίρα.


Καλή Συνέχεια