Η ιστορία ενός σώματος

Αποκλείεται να μην έχετε ακούσει για το body language, δηλαδή την γλώσσα του σώματος. Χρησιμοποιείται κυρίως στις ρομαντικές μας στιγμές, σαν σινιάλα για το έτερο φύλο. Πριν μερικά χρόνια είχε γίνει σάλος όμως για την ευρύτερη έννοια της γλώσσας αυτής η οποία με το δικό της μοναδικό τρόπο δείχνει στον συνομιλητή μας, το ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε.

Μια χειραψία, ο τρόπος που ακουμπάμε τα χέρια μας στο τραπέζι, ο τρόπος που κουνάμε το κεφάλι μας αποτελούν ορισμένα τρανταχτά παραδείγματα. Μπορεί να είσαι εσωστρεφής και να μην δείχνεις με νοήματα τι θες να πεις και να μιλάς σιγά, ή εξωστρεφής και να φωνάζεις χρησιμοποιώντας χειρονομίες προκειμένου να δώσεις στον άλλον την έμφαση. Όπως οι Ιταλοί έτσι και εμείς (δίδυμος λαός απλά διαφορετική γλώσσα) χρησιμοποιούμε πολύ την γλώσσα το σώματος προκειμένου να εκφράσουμε συναισθήματα και ένταση και λιγότερο την φωνή. Ο συνδιασμός και ων δύο είναι φυσικά θανατηφόρος.

Συνήθως στις κοινωνικές μας συναναστροφές έχουμε έλεγχο του τι κάνουμε και τι δείχνουμε στους άλλους, αλλά όταν αρχίζουν και πέφτουν οι αντοχές μας αφηνόμαστε και δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Είναι άραγε σωστή όλη αυτή η αυτοσυγκράτηση; Γιατί δεν αφήνουμε το σώμα να δείξει τι είμαστε; Πάντα θα υπάρχει ο φόβος της άρνησης και των κακεντρεχών σχολιασμών, ανεξαρτήτως αν είσαι και ο πιο άγιος άνθρωπος της γης.

Εκεί απογοητευόμαστε και λέμε γιατί το βλέπουν έτσι. Ειδικά οι μεγαλύτεροι και λιγότερο μορφωμένοι είναι αυτοί που τρώνε το περισσότερο δούλεμα από τους νεότερους και lets be real μικρότερους. Δυστυχώς με παρέσειρε το παρελθόν και τα δικά μου πάθη και έστριψα τη ροή του ποστ αυτού. Για να πω την αλήθεια όμως χαίρομαι. Χαίρομαι που βρίσκομαι στο ποσοστό των ανθρώπων, που χαρακτηρίζονται χύμα στον τρόπο που κάθονται και εκφράζονται μέσα από το σώμα τους, αλλά πάντα με σεβασμό προς τους άλλους, παρά από αυτούς που συγκρατούνται μια ζωή και δεν ξέρουν τι πάει να πει η χαρά του να είσαι αυτός που είσαι και δυστυχώς κοιτούν τους άλλους με μισό μάτι.

Η γλώσσα του σώματος είναι αληθινή και μιλάει συνέχεια. Ας την ακούσουμε χωρίς προκαταλήψεις και περιττούς σχολιασμούς. Κοίτα τον άλλον και στα μάτια, εκεί θα φανεί η ψυχή του, γιατί στην τελική αυτό έχει σημασία.

Καλή Συνέχεια