Μέσα σε τόσους ξένους συγγραφείς, θα ήταν ντροπή να μην
αναφερθώ τουλάχιστον σε έναν Έλληνα. Για μένα όμως δεν είναι ένας όποιος-όποιος Έλληνας,
αλλά ο αγαπημένος μου. Ο κύριος Κορτώ μας έχει απασχολήσει πολύ τα τελευταία
έτη λόγω διαφόρων νομικών θεμάτων που έχουν προκύψει με κάποιους.
Για όσους όμως δεν τον γνωρίζουν πέρα από αυτό, να ξέρετε
ότι είναι ένας απίθανος συγγραφέας με ευρεία γκάμα βιβλίων. Είναι ένας τρομερά
έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος ο οποίος αν και από ότι λέει ντροπαλός με τους θαυμαστές
του, μας μιλά και μας έχει εξιστορήσει την ζωή του μέσα από όλα του τα βιβλία.
Όπως οι περισσότεροι ευαίσθητοι συγγραφείς (αν μου επιτρέπει
και ο ίδιος να τον αποκαλέσω έτσι), κουβαλάει στις πλάτες του το βαρύ φορτίο
του mental illness.
Δεν χρησιμοποιώ τον ελληνικό όρο γιατί θεωρώ ότι προκαλεί βαρύ άκουσμα για
κάποιους…. αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, θα το πω, γιατί είναι απλά ένας
ιατρικός όρος ο οποίος δεν θα έπρεπε να φέρνει καμία δυσαρέσκεια στο αυτί ή στο
μάτι μας. Ψυχασθένεια κυρίες και κύριοι λοιπόν. Κάτι τόσο πραγματικό και κοινό όπως η καρέκλα
που καθόμαστε, είναι κρίμα και άδικο να κρυβόμαστε και να κολλάμε σε αυτά,
πλέον.
Στο παρόν βιβλίο, μας αφηγείται με την απίστευτη συγγραφική
μεταδοτικότητα του, την ιστορία της μητέρας του, για την οποία τρέφω σχεδόν την
ίδια αγάπη που της έχει και ο αξιολάτρευτος υιός της. Δεν είναι ελαφρύ
ανάγνωσμα… περιέχει σκληρές λέξεις και εικόνες, αλλά για κάποιον ο οποίος αντέχει
την πραγματικότητα που έχουν ζήσει και ζουν κάποιοι, είναι εξαιρετικό.
Παρουσιάζει με απίστευτη ακρίβεια αλήθειες που δεν έχουν περάσει, ή ακόμα
χειρότερα δεν ξέρουν, πολλοί άνθρωποι.
Είχα την χαρά να παρακολουθήσω και την παράσταση του
βιβλίου, στην οποία ξεκάθαρα ήθελα να βάλω τα κλάματα, και την υπερηφάνεια που
η πρωταγωνίστρια της, κατάγεται από την πόλη μου.
Αξίζει βέβαια, να αναφερθώ έστω και για μία σειρά, στο
εξίσου δυνατό βιβλίο του Άυγουστου, το Μικρό χρονικό τρέλας. Ένα αυτοβιογραφικό
μυθιστόρημα… για πολύ δυνατούς λύτες…!!!
Όσοι αντέχουν να βιώσουν έστω και μέσω ενός βιβλίου, ή να
ξαναθυμηθούν τι είχαν περάσει (ή περνούν ακόμα), την τρέλα και το απύθμενο
βάθος ενός μυαλού, δεν έχουν παρά να προμηθευτούν ένα από αυτά τα δύο βιβλία. Αντέχεις;
Καλή Συνέχεια
Comments
Post a Comment