Λουκάς Παπαδημητρίου. Γνωστός στην ελληνική showbiz ως συνθέτης και παραγωγός αρκετών καλλιτεχνών και μουσικών κομματιών. Ήρθε αυτοπροσώπως να συστηθούμε την επομένη της πρότασης του Αγησιλάου.
«Λία, δεν χρειάζεται να μένεις στη νύχτα συνέχεια. Μόλις βγει ο πρώτος σου δίσκος, που έχω αρχίσει ήδη να επιμελούμαι, θα δεις την φήμη σου να ανεβαίνει. Αρκεί να πέσουν οι υπογραφές και σε περιμένει μία ανέλιξη που δεν έχεις φανταστεί. Τώρα είσαι απλά δεύτερο όνομα, σε λίγο καιρό θα σε ζητούν για πρώτο.»
«Χωρίς παρεξήγηση κύριε Παπαδημητρίου, αλλά όλα αυτό μου φαίνεται περίεργο μια και δεν έχω ούτε χρόνο κλείσει στο επάγγελμα και ξαφνικά γίνονται τέτοιες προτάσεις. Οι ανησυχίες μου είναι αρκετές.»
«Θα με λες Λουκά από εδώ και πέρα. Μπορώ να σε καθησυχάσω λέγοντας σου ότι δεν θέλουμε απολύτως τίποτα παρά μόνο την φρέσκια και εκφραστική χροιά της φωνής σου; Ψάχνουμε συνέχεια καινούριους καλλιτέχνες με φωνητικά προσόντα, μιας και οι παλαιότεροι ναι μεν πουλάνε ακόμα αλλά δεν έχουν κάτι καινούριο να δώσουν, παρά αναμασάνε παλαιότερες επιτυχίες τους. Εσύ μπορεί να είσαι ότι ψάχνουμε! Όχι μπορεί…σίγουρα! Έχεις κέφι, έχεις τη φωνή που ζητάμε, αλλά από ότι φαίνεται σου λείπουν τα κότσια…»
Χτύπησε σε αδύναμο σημείο, ο τύπος αυτός ξέρει που να δώσει έμφαση, βαρύτητα με σκοπό να χειραγωγήσει την κατάσταση προς όφελος του. Ο θυμός και η απογοήτευση φαίνονται στο πρόσωπο μου και ο Λουκάς για μια στιγμή σκαλώνει.
«Κύριε Λουκά, αν δεν είχα κότσια δεν θα ήμουν εδώ που είμαι έστω για το λίγο αυτό χρονικό διάστημα. Δεν σας κρύβω όμως, ότι η ανησυχία μου πρόκειται για τους δύο γιους μου, που αν δεχτώ τη πρόταση σας, ίσως επηρεαστεί η δική τους ζωή. Ο χώρος του θεάματος και της νύχτας είναι από μόνος του επικίνδυνος πόσο μάλλον για τον κόσμο των δίσκων, συναυλιών, marketing κοκ…»
Ο Λουκάς μαζεύεται μιας και δεν είχε ιδέα για την οικογένεια μου. Αυτός νόμιζε ότι είμαι απλά μια νέα κοπέλα που μπορεί να την κάνει ότι θέλει με λόγια και απειλές. Χαμηλώνει το βλέμμα και δείχνει με συγκαταβατικό ύφος την έγκριση του σε όλα όσα είπα.
«Καλώς, λοιπόν… προτείνω όλο αυτό να γίνει σιγά σιγά. Εάν συμφωνείς θα ήθελα να περάσεις από το γραφείο να συμφωνήσουμε στους όρους εφόσον συμφωνήσεις με αυτά που θα σου πω…»
Περιμένω ήρεμα να δω τι θα μου ζητήσει, και γνωρίζω ότι στο πλάι μου έχω ακόμα την ανθοδέσμη που μπορώ με άνεση να του την φέρω στο κεφάλι αν με φέρει σε οριακό σημείο.
«Θα φύγεις από το μαγαζί μετά το τέλος της σεζόν, γιατί ο Μάρκος είναι καλός φίλος και συνεργάτης και θέλουμε να κάνει τη δουλειά του. Δεύτερον, ο κόσμος των δισκογραφικών απαιτεί θυσίες και πολλές εμφανίσεις σε τηλεόραση , ράδιο, ίντερνετ και εκδηλώσεις διαφόρων ειδών. Θα παρευρίσκεσαι σε όλα αυτά που θα ζητάω με ένα αυθεντικό χαμόγελο στα χείλια και θα είσαι ευχάριστη και θα χαίρεσαι έστω και στα ψέματα για την παρουσία σου στις εκδηλώσεις αυτές. Ο κόσμος πρέπει να σε δει με θετικό μάτι. Τρίτον, σου εγγυώμαι ότι αν έρθει η στιγμή και αισθανθείς άβολα και εσύ και τα παιδιά σου θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σας προστατεύσω. Υπάρχουν και νόμιμοι αλλά και παράνομοι τρόποι για τα πάντα, αλλά πιστεύω στους νόμιμους παρόλα αυτά.»
«Μόνο αυτά;» τον ρωτάω με μια υπόνοια ειρωνείας.
«Αυτά είναι τα βασικά για να βρούμε ένα κοινό δρόμο πορείας. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στο γραφείο μου στο στούντιο. Θα τα κανονίζω όλα εγώ και σε εμένα θα έρχεσαι με οποιοδήποτε θέμα, πρόταση που θα προκύψει.»
«Πόσο χρόνο έχω να το σκεφτώ όλο αυτό;» τον ρωτάω με αγωνία, αλλά αυτός το έπιασε το ενδιαφέρον μου και γελάει πονηρά.
«Πρώτα θα πρέπει να μιλήσω με τον Μάρκο να δούμε τα συμβόλαια που έχετε υπογράψει, παρουσία και των τριών Εάν όλα πάνε καλά, μετά το τέλος της σεζόν μπορούμε να ξεκινήσουμε δουλειά μαζί.»
~~~~~
Ο Μάρκος μας κοιτάει σκεπτικός και τους δύο.
«Δεν έχω να πω κάτι, άπαξ και λήξει το συμβόλαιο της σε μερικούς μήνες, η Λία είναι ελεύθερη κάνει ότι θέλει» απαντάει μετά από την αφήγηση του Λουκά.
«Δεν πρόκειται να την κρατήσω με το ζόρι, αλλά να ξέρεις Λουκά ότι, οτιδήποτε και αν συμβεί θα είμαι ο πρώτος που θα βρεις μπροστά σου…» συνεχίζει
Ο Λουκάς χασκογελάει και απαντάει,
«Μάρκο ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τους κύκλους που κινούμαστε, Καλλιτέχνες, παραγωγοί, επιχειρηματίες, ανταγωνιστές, επικίνδυνες καταστάσεις, υψηλά κριτήρια και ούτω κάθε εξής…»
«Το γνωρίζω πολύ καλά Λουκά, για αυτό σε προειδοποιώ, ότι η Αμαλία έχει και αυτή την υποστήριξη από εμένα και τον κύκλο μου, και όχι μόνο γιατί στήριξε και αγάπησε το μαγαζί και έβγαλες εις πέρας τη δουλειά της, αλλά γιατί από όλους εδώ μέσα ήταν από την αρχή αυτό που βλέπαμε όλοι. Ακόμα και πάνω στην πίστα έβγαζε τον εσωτερικό της κόσμο και αυτό εκτιμήθηκε από του πελάτες και το απέδειξαν με την συχνή παρουσία τους στο μαγαζί. Πρόκειται για καθαρό άνθρωπο και αυτό εκτιμώ πάνω της.»
Έχω μείνει άναυδη, δεν περίμενα τέτοια ειλικρίνεια και τέτοια στήριξη από τον Μάρκο. Ως την τελευταία στιγμή της συνεργασίας μας, αυτός ο άνθρωπος μου φέρεται άψογα. Του χρωστάω πολλά, σκέφτομαι ενώ περιμένω την απάντηση του Λουκά, έπειτα από την ειλικρίνεια αλλά και ενδεχομένως απειλής του Μάρκου.
«Σύμφωνοι Μάρκο. Έγινες απόλυτα σαφής.»
«Αμαλία; Συμφωνείς;» με ρωτάει ο Μάρκος
«Ναι είμαι σύμφωνη…» απαντάω όπως όπως μην φανεί η αμηχανία μου
Ο Μάρκος και ο Λουκάς, δίνουν τα χέρια και στη συνέχεια εγώ με τον Λουκά. Τέλος ο Μάρκος μου δείνει χειραψία ενώ κοιτιόμαστε στα μάτια. Μια καλά κρυμμένη υπερηφάνεια στο βλέμμα του και εγώ του χαμογελάω με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
Καλή Συνέχεια
Comments
Post a Comment