Annecy...

Δανάη

Κεφάλαιο 8

Annecy, Ιούλιος, Γ' Χρονιά

Σε λίγη ώρα μπαίνουμε σε μία από τις πιο πρόσφατες και πιο όμορφες πόλεις της Γαλλίας. Είναι Ιούλιος μήνας και αρχές αυγούστου ξεκινάω την πρακτική μου. Ο Augustin, μου έκανε έκπληξη ταξίδι στο πανέμορφο από ότι έμελλε να δούμε Annecy, το οποίο χρονολογείται να αποτελεί μέρος της Γαλλίας από το 1860. Την ονομάζουν "Το διαμάντι των Γαλλικών Άλπεων", αφού βρίσκεται στις παρυφές των Άλπεων.

Πριν από ένα μήνα αραββωνιαστήκαμε, και το Annecy αποτελεί τον πρώτο προορισμό μας. Σε εφτά ημέρες παίρνουμε το αεροπλάνο από Λυόν για Ελλάδα. Μας περιμένουν πως και πως, όπως και εμείς άλλωστε. Ειδικά την Κατερίνα, που μόλις άκουσε τις ιδιαιτερότητες της ο Augustin, την αγάπησε προτού ακόμα την γνωρίσει. 

Είμαι ευτυχισμένη. Για πρώτη φορά, το λέω και το εννοώ. Δεν έχω ξαναλάβει τέτοια αγάπη και τέτοια στήριξη από άλλον άνθρωπο. Αισθάνομαι ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα και αν όχι, υπάρχει κάποιος να με βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου. Δεν είναι σημαντικό αυτο; Αυτό δεν θέλουμε όλοι άλλωστε; Θυμάμαι, τον τρόπο που με ρώτησε να τον παντρευτώ. Μου έφτιαξε την αγαπημένη του σπεσιαλιτέ, αυτήν που μας έφερε κόντα την πρώτη φορά, και πλέον και δική μου αγαπημένη, και ενώ τσουγκρίζαμε για την επιτυχία μου στις εξετάσεις χτυπάει η πόρτα του σπιτιού. Ανοίγω και βλέπω ένα κούριερ με ένα δέμα. Μένω έκπληκτη γιατι δεν θυμόμουν να έχω παραγγείλει κάτι και το δέμα είχε το όνομα μου. 

"Άνοιξε το μωρό μου, μπορεί να είναι κάτι σημαντικό" με προτρέπει ο Augustin ενώ πίνει λίγο από το κρασί του. Κάθομαι δίπλα του και το ανοίγω. Ήταν το αντίτυπο του βιβλίου με τις συνταγές μαγειρικής που ήθελα να αγοράσω από τον Augustin. Τον κοιτάω και γελάω.

"Είναι λίγο αργά τώρα δεν νομίζεις;" και του χαμογελάω

"Άνοιξε το, μπορεί να έχουν προσθέσει καμιά καινούρια να δοκιμάσουμε..."

Ανοιγω το εξώφυλλο και βλέπω ένα κουτάκι από κοσμηματοπωλείο. Το ανοίγω και έιχε το πιο όμορφο διαμάντι που είχα δει. Είχε το χρώμα της θάλασσας της χώρας μου, και των ματιών του αγαπημένου μου Augustin.

"Veux-tu m'épouser mon amour?"

"Oui mon cheri!"

~~~~~

Ζω σε ένα παραμύθι... Η πόλη του Annecy με μάγεψε, και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μείνω λίγο παραπάνω. O αρραβωνιαστικός μου γελάει και μου υπόσχεται ότι θα ξαναέρθουμε για μήνα του μέλιτος, αλλά τώρα πρέπει να φύγουμε για τον τόπο μου. Θα διηγηθώ τα πάντα στην Κατερινούλα του λέω και μου σκάει ένα φιλί. 'Οχι αν σε προλάβω πρώτος, μου απαντάει και γελάει. Θεέ μου αν με ακούς απάντησε μου... Πόση ευτυχία χωράει στα μάτια δύο ανθρώπων; 

Καλή Συνέχεια