Όλα θα πάνε καλά...

Δανάη

Κεφάλαιο 9ο

Δύο χρόνια μετά στο μέλλον

Σταύρος

Είμαι ήδη ένα μήνα εδώ μέσα. Έχω την ηρεμία μου αλλά κάποιες στιγμές σαλτάρω. Οι γιατροί μέ έχουν μπουχτήσει με χάπια που μου κάνουν υποτίθεται καλό. Η οικογένεια μου; Χα... με έχουν γραμμένο... και ο αδελφός μου και η υποτιθέμενα καλή μάνα μου. Σπάνια βγαίνω από το δωμάτιο μου, ένα από τα καλύτερα του ιδρυματος αυτού. Ο αδερφός μου φρόντισε. Η εχεμύθεια είναι σημαντική λέει. Έτσι μου είπε πριν κλείσουν οι βαριές πόρτες από πίσω του. Αδερφέ... τα καλύτερα χάνεις εδώ μέσα... φώναξα ειρωνικά πριν με αναλάβουν οι υπέυθυνοι. Η μάνα μου δεν εμφανίστηκε ποτέ. Δεν θέλει να χαλάσει το καλό προφίλ της οικογένειας μας, έχουμε ένα όνομα να υπερασπιστούμε. Ο Γιώργος, ο αδερφός μου είπε ότι έχει πολύ δουλειά αλλά εγώ ξέρω την μάνα μου καλύτερα από τον καθένα. 

Με έχουν παρατήσει εδώ και ένα μήνα στην ας πούμε κλινική... αλλά εγώ έχω ένα μυστικό που ξέρω ότι θα ενδιέφερε πολύ τον αδερφό μου... Αλλά αυτός έχει δουλειά λέει και όταν μπορέσει θα εμφανιστεί. Χα... άλλος ηλίθιος από εκεί. Αφήστε με όλοι μόνο μου... Το πολύ πολύ να τα σπάσω όλα για ακόμη μια φορά και οι γιατροί να κάνουν πάλι τα ίδια...περισσότερα φάρμακα...άλλη αγωγή... Μόνο όταν είμαι στις ομαδικές θεράπείες γίνομαι καλύτερα. Γιατί είναι αυτή εκεί, και μου θυμίζει τις περίοδο που πίσω στην Ελλάδα όλα ήταν γαμάτα. Παρέες, έξοδοι, γέλια και πολλές βλακείες. Είχα σουφρώσει μερικές μπύρες από ένα μπαρ και είχε γίνει ο χαμός. Λές και θα του λείψουν τα 10 ευρώ του ιδιοκτήτη...

Όταν γυρίσαμε Γαλλία ήξερα ότι είναι η αρχή του τέλους για μένα. Έμπλεξα... άσχημα... και παρόλο που οι ισχυρές γνωριμίες του Γιώργου με ξέμπλεξαν πολλές φορές αυτή η φορά ήταν η τελευταία... Με το ζόρι με έφεραν εδω της λέω και με κοιτάει συμπονετικά. Μιλάμε στα ελληνικά και οι δύο, έχουμε ανάγκη άλλωστε να ακούσουμε την μελιστάλαχτη γλώσσα μας, που μου θυμίζει αεράκι και θάλασσα. Φτάνει πια με τις βλακείες εδω πέρα. Δεν αντέχω άλλο... θέλω να φύγω...να πάω πίσω εκεί της λέω.

"Σταύρο μου, θα πας... ότιδήποτε θες θα κάνεις, αρκεί πρώτα να συνειδητοποίησεις ορισμένα πράγματα και να ηρεμήσεις. Δεν είναι κανένας εχθρός σου εδώ... όλοι εδώ θέλουν να γίνεις καλά και να αποδείξεις σε όλους ότι είσαι δυνατός και ότι ό,τι σου συμβαίνει στη ζωή σου τώρα αλλά και μετέπειτα θα το αντιμετωπίσει με ένα καθαρό εγκέφαλο και με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που εγώ η ίδια γνωρίζω ότι έχεις. Μην αφήνεις τις καταστάσεις εδώ μέσα να σε καθορίζουν. Αν θες να μιλήσω στην γλώσσα σου, είναι μια φάση."

Μου χαμογελάει και ηρεμώ. Σε όλα έχει δίκιο αλλά εμένα ακόμα κλοτσάει ο εγκέφαλος μου. Αρνούμε να πιστέψω ότι αυτός είναι ο τρόπος για μένα. Μια φορά της είπα ότι επειδή ο σωστός τρόπος δούλεψε για σένα δεν σημαίνει ότι θα δουλέψει για μένα. Σκάλωσε...δεν το περίμενε ότι θα ερχόταν η στιγμή να της το πει κάποιος αυτό. Γελάει και μου λέει ότι δεν υπάρχει σωστός τρόπος, απλά υπάρχουν τρόποι. Και όταν το παίρνεις απόφαση και προχωράς μπροστά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. "Ξεχνα τα παλιά. Έτσι και αλλιώς μόνο πόνο σου προφέρουν... Κοίτα μπροστά, και μόλις βγεις από εδώ άλλαξε τα όλα. Ό,τι σε πλήγωσε, ό,τι σε έφερε σε δύσκολη θέση και γύρνα Ελλάδα να αυτό θες πραγματικά. Ό,τι σε ολοκληρώνει κράτα το...". Κοιτάω τη βέρα στο δάχτυλο της. Μου έχει πει για τον γάμο της με τον Augustin, και πόσο ευτυχισμένη είναι πλέον. Ο βλάκας ο αδερφός μου, έχασε την ευκαιρία και τώρα έχει ρίξει τον εαυτό του στην δουλειά. Μόλις καταλάβει το λάθος του μπορεί να έχουν περάσει και χρόνια πολλά. "Κανείς δεν χάνεται,"μου απαντάει η Δανάη. "Ο αδελφός σου είναι πανέξυπνος, θα την βρει την άκρη..." καλα της απαντάω, αυτό θέλω να το δω πως και πως...

~~~~~

Έξι μήνες αργότερα

Δανάη

Αισθάνομαι ανακτωσούρα και πονοκεφαλο... Στον 2ο μήνα είμαι άλλωστε και αυτά είναι φυσιολογικά μου λέει ο υπέροχος γυναικολόγος μου. Καθώς και αγαπημένος σύζυγος μου, που όταν του είπα για το μωρό έβαλε πραγματικά τα κλάμματα. Επέμενε να σταματήσω την δουλειά από τώρα. Το ξέρω ότι εισαι μόνιμη εδώ και δύο χρόνια και διαπρέπεις αλλά πρέπει να σκεφτείς και λίγο το μικρό μας τερατάκι, μου λέει και γελάω... Η αλήθεια είναι ότι σήμερα τους ενημέρωσα για την προσωρινή αποχώρηση μου και μου ζητήσαν λίγο καιρό για να βρούν τον αντικαταστάτη μου. Φυσικά τους είπα. Αν και δύσκολο να βρούμε κάποιον σαν και εσένα μου απάντησαν.

Θέλετε να μάθετε για τον Σταύρο; Είναι καλύτερα... λίγο καιρό αργότερα έφυγε για την Ελλάδα και από ότι μαθαίνω από τον Γιώργο, άνοιξε μια μικρή επιχείρηση με υπηρεσίες προγραμματισμού. Είναι ακόμα στην αρχή αλλά πάει εξαιρετικα καλα, μου είπε ο Γιώργος. Ναι, με τον Γιώργο είμαστε πλέον φίλοι. Βοήθησα πολύ τον αδερφό του μου λέει. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω... Γνώρισε τον σύζυγο μου και τα πάνε καλά. Ο Augustin ξέρει για την ιστορία με τον Γιώργο, αλλά δεν τον πειράζει. Είναι και οι δύο αξιόλογοι άνθρωποι και η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι για αυτή την τροπή που πήρε η ζωή μου. Έχουμε σκοπό να ζητήσουμε από το Γιώργο να βαφτίσει το μικρό μας τερατάκι. Είμαι σίγουρη ότι θα χαρεί.  Η βάφτιση θα γίνει φυσικά στην Ελλάδα, με ολους τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Αυτούς που στάθηκαν στο πλάι μου τόσα χρόνια, ακόμα και αν μας χώριζε η απόσταση...

Καλή Συνέχεια