Κεφάλαιο 3ο
Ο καιρός εδώ είναι απρόβλεπτος αλλά ο Πάμπλο δεν
αισθάνεται το κρύο. Όντας ένα στοιχειό του Θηρίου, έχει ζήσει τον λίβα αλλά και
την παγωνιά, στα έγκατα της γης. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε αλλά
η αίσθηση δεν φεύγει ποτέ. Ο Πάμπλο είναι πάνω στη γη περίπου 200 χρόνια, και
είναι ένας από τους πολλούς που υπάρχουν. Ο ίδιος ακολουθεί πιστά τις οδηγίες
του Αφέντη, σε αντίθεση με άλλους που απλά δρουν από μόνοι τους. Είναι ένας από
τους μάγους του Θηρίου, και έναν από τους πιο έμπιστους. Αλίμονο σε αυτούς που παρακούν
τις εντολές και πιστεύουν ότι έχουν την εξουσία. Αντίτιμο τους; Αιώνια βασανιστήρια
μόλις τελειώσει η συμφωνία. Ο Πάμπλο έχει ξελασπώσει πολλούς που έχουν ξεστρατίσει
από τον δρόμο του Αφέντη. Οι εντολές ρητές,
Δεν
σκοτώνουμε τους θνητούς εκτός μόνο αν το επιτρέψει ο Αφέντης.
Χρήση
μόνο της πλάγιας μεθόδου της πειθούς προς τον χείριστο δρόμο.
Σε
περίπτωση παρακούσεως των εντολών, η ποινή θα εκτελεστεί μετά το τέλος του καθορισμένου
χρόνου της συμφωνίας.
Έχει φέρει εις πέρας πολλές αποστολές τα τελευταία 70
χρόνια, έχει φέρει στην πλευρά τους πολλές αθώες ψυχές και έχει σώσει πολλούς
συναδέλφους από μη ολοκλήρωση του καθήκοντος. Πρώτη φορά όμως εδώ και πολλές εκατονταετίες
προκύπτει μια τέτοια αποστολή. Μία διπλωματική αποστολή, που ο Αφέντης επέλεξε
μόνο εκείνον να την φέρει εις πέρας και αν δεν τα καταφέρει τον περιμένουν
βασανιστήρια όσο ποτέ άλλοτε. Και αυτό γιατί εμπλέκεται και η άλλη πλευρά. Μια
ισάξια ανταλλαγή μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, μια αποστολή που αν δεν
πετύχει, θα διαταράξει την ισορροπία του Μεγάλου Σχεδίου.
Αυτά σκέφτεται ο Πάμπλο καθώς τρώει το μεσημεριανό της Μάρθας
την δεύτερη εβδομάδα που βρίσκεται εδώ. Η ίδια ακόμα τον βλέπει και κάνει τον
σταυρό της ώρες ώρες και ας έχει πάρει τη μορφή ενός αξιοπρεπή 45ρη προκειμένου
να ενσωματωθεί πιο εύκολα με τον κόσμο εδώ. Την ευχαριστεί για το γεύμα και αποσύρεται
στο δωμάτιο του. Ανάβει τα κεριά και καλεί έναν από τους πιο, θα μπορούσαμε να
πούμε κοντινούς του, τον Φέριο ο οποίος τώρα θα περνάει καλά παρέα με ουίσκι
και γυναίκες στην άλλα πλευρά του Ατλαντικού.
«Βάζω στοίχημα ότι χρειάζεσαι την βοήθεια μου, Πάμπλο!»
«Ξέρεις ότι δεν εμπλέκεται κανένας άλλος σε αυτή την
αποστολή!»
«Τότε τι θές; Βγάλτα πέρα μόνος σου!»
«Βρήκες τίποτα καινούριο;»
«Όχι, ότι σου είχα πει πριν δύο μέρες! Πρέπει να πας να
την βρεις.»
«Την μάγισσα;»
«Είναι μοναχική και τρελή από ότι έχω ακούσει… αλλά είναι
και πολύ δυνατή, δεν την νοιάζει αν σε σκοτώσει… και αυτό ευχαριστεί πολύ τον
Αφέντη μας… πρόσεχε!»
Κλείνοντας την επικοινωνία σκέφτεται ότι είναι πολύ
παράτολμο να ενοχλήσει την Μάγισσα της Τρανσυλβανίας. Είναι όντως απρόβλεπτη
και λόγο της αρχαίας συμφωνίας με τον Αφέντη είναι και δυνατότερη από αυτόν.
Και σίγουρα δεν την ενδιαφέρει η αποστολή του. Αλλά είναι η μόνη που γνωρίζει
τον τόπο τούτο και τι έγινε τότε. Τα κεριά ανάβουν από μόνα τους και η φωνή του
Θηρίου ηχεί στα αυτιά του Πάμπλο και του τρυπάνε τα τύμπανα. Αίμα αρχίζει να
τρέχει από τα αυτιά του και ο ίδιος κυλιέται στο πάτωμα από τον πόνο.
«Αφέντη συγχώρα με, έχω βρει σχέδιο. Η Ιζαμπέλα θα ξέρει…
αυτή ίσως…»
«Ίσως; Η Ιζαμπέλα δεν ξέρει τίποτα...και εσύ είσαι ένας
άχρηστος!!!» φωνάζει και ο Πάμπλο ανώφελα καλύπτει τα αυτιά του.
«Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις… Πρέπει να χυθεί αίμα
προκειμένου να διορθωθεί η αδικία που έγινε, έχουμε συμφωνήσει σε αυτό με την
άλλη πλευρά. Η έκλειψη είναι
σε ένα
μήνα. Μέχρι τότε μάζεψε πληροφορίες, και μην ξεχάσεις να ταΐσεις την βρόμικη
ψυχή σου.»
Σβήνουν τα κεριά και ο Πάμπλο πετάγεται όρθιος. Τα αυτιά
του σταμάτησαν να πονάνε και ο εξαγριωμένος Αφέντης αποσύρθηκε. Είχε δίκιο, πρέπει να μαζέψω δυνάμεις και
πληροφορίες, χωρίς να υπάρξουν θύματα προς το παρόν. Πρέπει να τραφώ…
Την επόμενη μέρα η κόρη
του φούρναρη ξυπνάει και σηκώνεται να ταΐσει τις κότες και τις αγελάδες. Προς τρόμο
της, βλέπει τις δύο από τις κότες τους πεσμένες στο χώμα σαν ένα σακί με
πατάτες, σαν να τους ρούφηξε κάποιος το αίμα και τα σωθικά. Ουρλιάζει και
λιποθυμάει.
Καλή Συνέχεια
Comments
Post a Comment