Όλοι οι άνθρωποι, έχουμε μια φωνή κανονική που μας βοηθάει να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Μια φωνή, με χρώμα και χροιά, η οποία ανάλογα με την περίσταση αλλάζει. Άλλοτε γίνεται σκληρή και αληθής και άλλοτε γίνεται γλυκιά σαν να στάζει μέλι. Δίνουμε τόση σημασία σε αυτή τη φωνή που ξεχνάμε αυτή που βρίσκεται μέσα μας. Αυτή τη φωνή που ακόμα και αν δεν ακούγεται, χτυπά τα μπάσα του ενστίκτου μας και διαταράσσει τα συναισθήματα μας.
Μια φωνή μυστική, προσωπική, η οποία ξέρει πριν από εμάς για εμάς. Μόνο που συνήθως την αποσιωπούμε. Δεν της δίνουμε σημασία, ξεχνάμε ότι υπάρχει. Αφήνουμε την άλλη φωνή να πάρει τα ηνία και να κάνει την δουλειά. Ξεχνάμε την ψυχή μας λοιπον, αυτή την φωνή που ξέρει το καλό μας, που μιλάει, μιλάει, μιλάει αλλά εμείς έχουμε κλείσει τα αυτιά της καρδιάς μας. Πριν μιλήσεις, σκέψου, άκου την εσώτερη φωνή σου και μετά απάντα. Δεν είναι ντροπή να μην είσαι ετοιμόλογος....συνηθως οι βαθειά σκεπτόμενοι άνθρωποι έτσι είναι. Κάθονται και σκέφτονται...ακούν την μυστική φωνή, συλλογίζονται και στην συνέχεια απαντούν. Ακόμα και αν το θέμα έχει προκύψει στο παρελθόν και εχουν έτοιμη την απάντηση και πάλι την ίδια διαδικασία ακολουθούν. Συλλογίζονται τη θέση του συνομιλητή τους, ζυγίζουν το καλό και το άσχημό, μπαίνουν στην θέση σου, και εν τέλει προσπαθούν να σου προσφέρουν την εσώτερη φωνή τους. Αυτή που μετά από όλη αυτή τη διαδικασία, ξέρει τι και πως να απαντήσει.
Θα σου απαντήσει ακόμα και αν ξέρει ότι θα σε πληγώσει, γιατί έχει περάσει τα ίδια κάποια στιγμή και δεν έχει δυστυχώς να σου πει κάτι καλό για την κατάσταση σου. Αλλά θα είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια που όλοι έχουν δικαίωμα να την ακούν και να την σέβονται. Όλοι ξεχνάμε αυτή τη φωνή μέσα μας, αλλά αν είμαστε τυχεροί αυτή τη φωνή την αντικαθηστούν οι φίλοι μας. Οι άνθρωποι που έχουμε διαλλέξει για αδέρφια σε αυτή τη ζωή και μπορούν να μας θυμίσουν τον εαυτό μας, εκεί που εμείς έχουμε χαθεί και δεν ακούμε τίποτα παρά τον άστατο χτύπο της καρδιάς μας και τα λόγια του μυαλού μας. Μέχρι να ορθοποδήσουμε και να αισθανθούμε πάλι εμείς, και να μας ψυθιρίσει η εσώτερη φωνή μας "Είμαι εδώ, άκου με, αισθάνσου με και πάμε πάλι από την αρχή..." γιατί δεν υπάρχει άλλος από εσένα. Αν φροντίσεις και αγαπήσεις τον εαυτό σου, τον εσώτερο εαυτό σου, και καταλάβεις ότι είσαι τέλειος όπως είσαι, τότε θα αρχίσεις να ζεις.
Καλή Συνέχεια
Comments
Post a Comment