Τελευταία σκηνή

Βασισμένο σε αληθινές ιστορίες

Μέρος τρίτο

Μέρος πρώτο εδώ

Μέρος δέυτερο εδω

Ένας μήνας πέρασε. Δεν είμαι τέλεια αλλά βαδίζω προς τα έκει. Μπορώ και ξυπνάω πλέον κανονικά. Μπορώ έστω και με λίγη δυσκολία να συνανατρέφομαι με κόσμο. Μπορω επιτέλους να σας πω το όνομα μου. Με λένε Δανάη και είμαι 26 χρονών. Μπορεί να μην με ξέρετε αλλά κυκλοφορώ ανάμεσα σας, μέσα από πολλούς ανθρώπους που έχουν περάσει κάποιου είδους ψυχικής ασθένειας. Δεν είμαι η μόνη και σίγουρα είμαστε περισσότεροι από όσους φανταζεστε. Ζούμε μαζί σας, απαλαγμένοι απο ταμπού και φοβίες. Παλεύουμε καθημερινά με ένα θηρίο μέσα στο μυαλό μας, το οποίο προς το παρόν το έχουμε ησυχάσει. Μην μας φοβάστε, δεν είμαστε επικίνδυνοι. Και μην μας κρατάτε σε απόσταση δεν κάνει καλό σε κανέναν από τους δυό μας. Ακούστε μας χωρίς κριτική και χωρίς στερεότυπα. Σίγουρα κάτι θα έχουμε να σας πούμε, και σίγουρα θα έχετε κάτι να πάρετε.

Έχω επιστρέψει στη δουλειά μου, αλλά χωρίς να δίνω το εκατό τοις εκατό. Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ τις καταστάσεις που με έφεραν στο σημείο αυτό. Μπορώ να τις αλλάξω; Όχι, αλλά μπορώ να μάθω να αντιδρω διαφορετικά. Θα αφήσω να φτάσω πάλι στο ίδιο σημείο; Όχι, θα παλέψω για μένα και για ό,τι αγαπάω. Οι φίλοι μου, τα αδέλφια που διάλλεξα είναι εδώ και με στηρίζουν σε όλο αυτό. Η οικογένεια μου παρούσα σε ότι μου συμβαίνει και εγώ ένας από τους πολλούς που τραβάμε ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έφταιγα εγώ για όλο αυτό; Ίσως...το επέτρεψα να συμβει, αλλά όχι ξανά...Με αυτό κατά νου, προχωράω κανονικά. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει...

Τέλος

Καλή Συνέχεια